Καλό Πάσχα! Καλή Ανάσταση!

Η ημέρα της Λαμπρής

«Καθαρότατον ήλιο επρομηνούσε

της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι,

σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε

τ’ ουρανού σε κανένα από τα μέρη

και από κει κινημένο αργοφυσούσε

τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ’ αέρι,

που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα:

Γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα.

Χριστός ανέστη! Νέοι, γέροι και κόρες,

όλοι, μικροί – μεγάλοι, ετοιμαστήτε

μέσα στες εκκλησίες τες δαφνοφόρες

με το φως της χαράς συμαζωχτήτε

ανοίξετε αγκαλιές ειρηνοφόρες

ομπροστά στους Αγίους και φιληθήτε!

Φιληθήτε γλυκά, χείλη με χείλη,

πέστε Χριστός ανέστη, εχθροί και φίλοι!

Δάφνες εις κάθε πλάκα έχουν οι τάφοι,

και βρέφη ωραία στην αγκαλιά οι μανάδες

γλυκόφωνα, κοιτώντας τες ζωγραφι-

σμένες εικόνες, ψάλλουνε οι ψαλτάδες

λάμπει το ασήμι, λάμπει το χρυσάφι

από το φως που χύνουνε οι λαμπάδες

κάθε πρόσωπο λάμπει απ’ τ’ αγιοκέρι,

όπου κρατούνε οι Χριστιανοί στο χέρι».

[ Ο Λάμπρος , Δ. Σολωμός]

Ο Διευθυντής και ο Σύλλογος των καθηγητών σας εύχεται Καλή Ανάσταση με υγεία, χαρά και αισιοδοξία!

«Ιλιάδα του Ομήρου»

      Οι μαθητές της Β΄ Γυμνασίου παρακολούθησαν τη Δευτέρα, 11 Απριλίου 2022, την παράσταση « Ιλιάδα του Ομήρου» από τη θεατρική ομάδα “Μικρός Βορράς” . Μια παράσταση για την Ομηρική Μάχη με μια σύγχρονη, μουσική, αφηγηματική οπτική.

    Τρώες και Αχαιοί σφάζονται μεταξύ τους σαν καλοκουρδισμένες μαριονέτες των Θεών, σε μία αφήγηση που ξεκινά με έναν θυμό και λήγει με μια συμφιλίωση. Στεκόμαστε με δέος στο συγκλονιστικό έργο όπου μια αδυσώπητη μοίρα και αθέατα παιχνίδια των θεών κάνουν όλη την προσπάθεια του ανθρώπου να φαίνεται σαν ένα ψεύτικο άθυρμα. Ένας νέος και ωραίος θυμώνει και συμπαρασύρει στον όλεθρο εκατοντάδες ζωές!  Όλη η Ιλιάδα είναι πλεγμένη γύρω από τον Αχιλλέα, έναν ήρωα που εντυπωσιάζει. Ένα έργο όπου η ζωή του ανθρώπου δεν είναι παρά μια αφορμή να μιλήσουμε για ασυνείδητες επιθυμίες, και απραγματοποίητες ορμές, κάτω από το λαμπρό φως του Ιλιαδικού κάμπου. 

      Δύο χρόνια δουλεύεται η διασκευή από την ομάδα του Μικρού Βορρά. Και θέλει να εστιάσει στην αποκάλυψη, τόσο της ομορφιάς, όσο και της φρίκης. Στην αγριότητα, αλλά και στην αποκάλυψη του ωραίου πολεμιστή που «ραντίζει το χώμα  με το αίμα του». 

     Ένα έργο που μας αποκαλύπτει το σήμερα, που ο άνθρωπος περισσότερο είναι θύμα μιας διαχείρισης πάρα διαχειρίζεται τις ανάγκες του. Ακούγοντας ξανά λοιπόν αυτό το κείμενο και ακουμπώντας στη «μεγάλη μνήμη» να ορίσουμε εκ νέου τον άνθρωπο, τον νέο του σήμερα.